دلم گرفته

ما هیچوقت نشکوندیم بد نکردیم ، نرسیدیم! ولی با چشم دیدیم کسایی که شکوندن،بد کردن و رسیدن.. کسی چه میدونه شاید واقعا بد بودن خوبه ! دلم گرفته...

•گاهی پیش می آید دلت یک اتفاق خوب بخواهد. اتفاقی که از روزمرگی نجاتت دهد. اتفاقی که حالت را خوب کند.حاضری در هوای یخ‌زده‌ی زمستان قدم بزنی، به هوای این‌که آفتابی بتابد و تو را گرم کند.نمی‌دانی چه می‌خواهی.فقط می‌گویی منتظر یک اتفاق تازه هستی.به ترنمی دلبسته می‌شوی و روزی هزاربار با گوش‌ِجان آن نوای موسیقی را می‌شنوی،اما باز هم نمی‌دانی چه می‌خواهیآشفته و بی‌قرار هستی.و باز هم نمی‌دانی چه می‌خواهی.من راز این بی‌قراری‌ت را می‌دانم.دلت یک دوست می‌خواهد!کسی را که هم‌کلامت شود.یا شاید گاهی دلت یواشکی چیز بیش‌تری بخواهد.شاید هم دلت بهسرش زده باز عاشق شود! دلم گرفته...

دارم دنبال دوست می‌گردم؛ کسی که بشود با او مسیرهای طولانی را قدم زد و از هر دری سخنی گفت و سخنی شنید و از نگرانی‌ها حرف زد و آرام‌تر شد، بی‌آن‌که قضاوتی، پوسته‌ی ظریف اعتماد آدمی را تهدید کند.کسی که پیچ و خم‌های این آدمِ خسته از رنج‌های انسان بودن را بلد باشد، عاشق باشد، آگاه باشد، امین باشد، و دلسوز...دارم دنبال دوست می‌گردم. دلم قدم زدن با چاشنیِ یک گفتگوی بالغانه و آگاهانه و عمیق می‌خواهد. دلم می‌خواهد از این تنهاییِ فربه و لایه لایه، به امنیتِ دستان یک انسان امین و رفیق و آگاه پناه ببرم. کسی که حضورش، پلی برای ارتقای جهان من باشد و حضورم، حال جهان او را بهتر کند.دارم دنبال دوست می‌گردم، که تنهایی نمی‌توان قدرتمندانه در برابر سرسختی‌های جهان ایستاد و همه چیز را تاب آورد...من تازه فهمیده‌ام که حضور حداقل یک رفیق حقیقی، برای هر انسانی الزامی‌ست، برای خوب بودن، انگیزه داشتن، رشد کردن، حرف زدن، شنیدن، قدم زدن و آرام شدن...از کالبد تنهایی‌ام زده‌ام بیرون، درمانده و ناگزیر در تاریکی راه افتاده‌ام، دارم دنبال دوست می‌گردم... دلم گرفته...

از یک سنی به بعد آدمیزاد یاد می‌گیرد که ديگر از خودش مایه نگذارد‌‌.جایی که احترامش حفظ،نمی‌شود نماند .نگران کسی که نگرانش نمی‌شود نشود،به کسی که به وی بی محلی می‌کند عشق ندهد و خلاصه ی کلام اینکه بزرگ شود.

آدمی باید بزرگ شود چون این دنیای بی مروت عاشق در هم کوبیدن کودکان ست برای زندگی در آن آدمی باید بزرگ شود...

#عادله_زمانی

دلم گرفته...